Κρυβόμαστε για να μην μας
Πιάσουν, είπαν τότε καθώς
φαίνονταν
αποφασισμένοι
να μιλήσουν
Κάτω από τα στρογγυλά τραπέζια
Του καφεζαχαροπλαστείου όπου
ήταν
στριμωγμένοι
Κάνοντας
Νόημα στους περαστικούς και τους
Καθήμενους να μην τους προσέχουν
Παροτρύνοντάς τους απ' την άλλη
Να μην πάψουν να τους κοιτάζουν,
Ορίστε εμείς, λέγαν, μην μας βλέπετε,
Απέτρεπαν, εδώ προσέξτε μας καλά,
προέτρεπαν,
Έχουμε την εντύπωση πως απ' τη
Μια στιγμή στην άλλη, η σύλληψή
μας
επίκειται,
Και τραβήξαν προς τα κάτω ένα
Μεγάλο τραπεζομάντηλο που
Κατέρριψε καφέδες και ποτά με
Πάταγο στο έδαφος ενώ μιλούσαν,
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι
Κατηγορούμαστε για κάτι, ούτε
Όμως ότι είμαστε αθώοι ακόμα
Πιστέψτε μας, θέλουμε πολύ
να είμαστε αθώοι
όμως πώς είναι τούτο δυνατό
αφού δεν είμαστε καν
οι ένοχοι;
'Οχι δυνατόν δεν είναι, αλλά
Μπορεί αδύνατο εξ ίσου να
μην είναι
Στα αδιέξοδα των σκέψεων
Και τις χίμαιρες του είτε είτε
Μπορεί μια δική μας χίμαιρα
Ίσως να επιβιώσει, λέγαν και
προσέξαν
Πώς οι θαμώνες σηκώνονταν
Απ΄τα καθίσματά τους για να
φύγουν,
Μην φεύγετε, είπαν οι κρυμμένοι,
Κτυπώντας άτσαλα τα τραπέζια
από κάτω
Με τα κεφάλια τους καθώς για λίγο
Ανασηκώνονταν από την θέση τους,
Μην φεύγετε, ακούγονταν πάλι οι
Φωνές από κάτω, μάρτυρες άλλους
εκτός από εσάς
δεν έχουμε
Χωρίς
Καμμία μαρτυρία ζωής έφυγε για
Πάντα η ζωή μας πιθανώς, χωρίς
μαρτύρια
και
βασανιστήρια
Τόσο ανάλαφρα μας αφαιρέθηκε
Σαν ανασυρμός πορτοφολιού από
Τη τσέπη αμέριμνου ανθρώπου
Που δεν έλαβε καθόλου υπ'όψιν
τα επιδέξια
δάχτυλα
του κλέφτη
Εμείς δηλώσαμε 'ξ' αρχής ωστόσο
Πως δεν είμασταν οι κλέφτες, όχι
Την δική μας τη ζωή εν τέλει δεν
Καταφέραμε ποτέ να κλέψουμε
ούτε
Καν να την υπενοικιάσουμε σαφώς
Με όρους προσοδοφόρους έτι, όμως
η σύλληψή
μας
επίκειται
Από ποιον και πώς, τούτο γνωστό
Ακόμα δεν μας είναι, παρ'όλ'αυτά
μια σύλληψη
του
όλου πράγματος
Είναι πλέον το ζητούμενο, είπαν
Και ανακάθησαν στα πόδια τους
Για να ξεμουδιάσουν, αυτό είναι
Το ζητούμενο, επανελάμβαναν,
Εμείς
Ασύλληπτοι ας είμαστε ακόμα
Η ζωή μας εξ ίσου ασύλληπτη
ωστόσο,
λόγο
Δεν έχει να είναι, κάπως το μέγα
Πόρισμα πρέπει να εισέλθει στη
σκηνή
των
γεγονότων
Και κατά κάποιο τρόπο ίσως με
Τη σύλληψή μας συλληφθεί και
η ζωή μας
Και μέγα ερωτηματικό για την
Μεγάλη ξαφνική της απουσία
πλέον
να μην
μένει
Ιδού συλλάβετέ μας, λέγανε στην
Ερημιά καθώς θαμώνες πλέον δεν
Υπήρχαν γύρω τους, είχανε φύγει
Προ πολλού, συλλάβετέ μας αν
μπορείτε,
τόνισαν ξανά
Με ίσως κάποιο παραπάνω θράσος
Τούτη τη φορά, ενώ ο σερβιτόρος
Που σκούπιζε λίγο πιο δίπλα
Τους φώναξε να του αδειάσουν
τη
γωνιά
Γιατ' ήθελε να καθαρίσει και κάτω
Απ'τα τραπέζια, πηγαίν'τε κύριοι,
τους ανακοίνωσε,
Κανείς δεν σας κρατάει εδώ, είστε
Ελεύθεροι, τους είπε, πηγαίνετε
τώρα,
Και
Ούτε καν γύρισε να τους κοιτάξει
Καθώς ξεμάκραιναν από το χώρο
εμφανώς
ανακουφισμένοι
Από την όλη πολύ δυσάρεστη
Για κείνους περιπέτεια
Της εξακρίβωσης στοιχείων
Παρ'όλ'αυτά ζωής ακόμα
που δεν αναγνωρίστηκαν
ωστόσο
και ολότελα ως τέτοια
