Saturday, December 13, 2008

MY HORSE FOR A KINGDOM !


Αυτό μάλιστα, ακούγεται σαφώς
Πιο συμφέρον από το προηγούμενο,

Ανεφώνησαν ανακουφισμένοι
Κι άρχισαν να περπατάνε πολύ

πιο εύθυμα,

Άλλωστε, τι κοστίζει ένα άλογο
Μπροστά σ'ολόκληρο βασίλειο

όχι βέβαια πολλά

μάλλον τα ακόμη λιγότερα

από τα πολλά

Και το βάρος του κέρδους είναι,
-ήδη το νοιώθουμε από τώρα-,

Ελαφρύτερο από το βάρος της
Απόφασης που 'ναι ακόμα πιο

Βαρύ και από αυτό το ελαφρύ,
Τίποτε το άλογο σ' αυτά, μόνο

Που δεν ξέρουμε πού να το βρούμε,
Σκεφτήκαν και σκοτείνιασαν, όχι

το άλογο

δεν εννοούμε αυτό

-θα ψάξουμε στους στάβλους-,

Το βασίλειο, λέμε, δεν ξέρουμε
Προς τα πού τελικώς θα πρέπει

να το ψάξουμε

Ξέρουμε απλά ότι μας λείπει

ένα

Ίσως και δύο

Ούτε κατέστη δυνατόν έως τώρα
Να αποκτήσουμε πραγματικά

κανένα

Καίτοι επιδιώξαμε πολλά, φθηνά
Και έτοιμα· ανάμεσά τους όμως

δεν ήταν το δικό μας, όχι,

αλλ'ούτε και κάποιο ξένο

Και στ'αλήθεια βεβαιώνουμε ότι
Η βασιλεία μας αυτού του κόσμου

είναι

Αλλά ο κόσμος αυτός της βασιλείας
Δεν είναι, πιθανώς ούτε κι ο άλλος

όμως

Δεν πιστεύουμε γι' αυτό ότι εις
Μάτην κι άλογα αναζητούμε

το βασίλειο

Από τα τόσα άλογα της ζωής μας
Ίσως, ίσως ένα αξίζει τελικώς να

το διαθέσουμε

για την μεγάλη εξαγορά

Και κατά πιθανότητα μεγάλη ένα
Άλογο αρκεί για να καλύψει την

πλήρη

απουσία

λογικής

Σ' αυτή την χθόνια αναζήτηση·
Και αν η ζωή ετούτη δίχως νόημα

Και λύση κάποτε φαντάζει, τότε
Ίσως το με δίχως λόγο ιδιαίτερο

να υπάρχει

Αποκτήσει αίφνης ένα στέμμα και
Μια αίγλη που δεν χάνονται εις

τους αιώνες

Μα το κυριώτερο, ακόμα και αν
Αποδειχθεί, -τούτο το λογίζουμε

μ'απόγνωση μα περιέργως

και μ' ελπίδα-

Πως άλλο βασίλειο για εμάς
Πέραν του αλόγου τούτου

δεν πρόκειται να υπάρξει

Ας συνεχίσουμε να επιθυμούμε
Την μεγάλη επικράτεια, κατέληξαν

Και κίνησαν να φύγουν

Από την πρόχειρη υπαίθρια σκηνή
Που τους φιλοξενούσε μέσα στη

βροχή,

Ας συνεχίσουμε, λέγαν, ενώ έσκουζε
Ο κεραυνός στην γκρίζα ερημιά, να

Είμαστε όχι ακριβώς οι βασιλείς αλλά
Οι ιδανικοί μεταπράτες ενός ακόμα

πιο

ιδανικού

βασιλείου,

Είπαν και μάζευαν τα πράγματά τους
Όπως όπως από την σφοδρή καταιγίδα,

Ναι, λέγαν και ξαναλέγαν, το
Άλογό μας για ένα βασίλειο,

το άλογό μας

για ένα

άλογο ακόμη,

Γι΄ακόμη ένα άλογο,
Ίσως και δύο,

Κι άρχισαν ν'αναχωρούνε
Κατευχαριστημένοι

και με προκλητικά αργό βήμα

μέσα στην κοσμοχαλασιά