Δεν είναι δουλειά του αιώνα αλλά και
Κανενός ν' αποτιμήσει την κατάσταση
στη πόλη,
Είπε
Ο ναύτης της Κρονστάνδης στο Λάμα
Που διάβαζε μια σκονισμένη σούτρα
εκείνη τη στιγμή,
Η Κρονστάνδη
Είναι η απόκλιση του πραγματικού
Εναντι της επιθυμίας, η ξαφνική
Κατολίσθηση στο πατάρι των ονείρων
Μα υπήρχε στ'αλήθεια από πάντα που
υπήρξανε
οι άνθρωποι,
Ουδείς γνωρίζει
Αν θα συμπέσει κάποτε το ευκταίο με το
Επισυμβαίνον, όμως δως μου και μένα
να διαβάσω
ό,τι διαβάζεις,
είπε ξαφνικά στο Λάμα
Ο οποίος πέταξε το βιβλίο μακριά, να με
Συγχωρείς, του είπε, δεν σε άκουσα, μισό
λεπτό
να σου το φέρω
πάλι,
Και κίνησε να το μαζέψει από κάτω, άστο
Του είπε ο ναύτης, άστο, βλέπεις κι εσύ
ο ίδιος
Πόσο διίστανται οι γνώμες χρόνου και
Επιθυμίας, πόσο αντιδρομεί το αίτημα
με την στιγμή
πόσο
Μάταια απλώνει δίχτυα η ανθρωπότητα
Σ' ένα πέλαγος μυθικής ιστορίας, η που
υπάρχει
στο μυαλό και μόνον
Και δρώσα έξω ας φαίνεται μες απ' τα
Γεγονότα που πληρούν τα μυριάδες
Ανθρώπινα τεύχη τα εφ'όρου ζωής
Ημιτελή και απλωμένα στους ξηρούς
βράχους του πραγματικού
Καθώς
Φτερακίζουν άγρια οι σελίδες τους
Η μια την άλλην μαστιγώνοντας
στο τρελλό παγωμένο
αέρα του κόσμου,
Μα αυτό ακριβώς που την αναχαιτίζει, ίσως
Είναι κι ο σωτήρας της, τον διέκοψε ο Λάμα,
Αν όλα είναι ένα αντικαθρέφτισμα νοός
Τότε η αναδιάταξή τους από μια καινούργια
σκέψη
Είναι ζήτημα πειθούς του νου πάνω στον
Εαυτό του, κατέληξε ενώ άνοιγε τα παράθυρα
μέσα στο βουδδιστικό
μοναστήρι
έξω από τη Λάσα,
Ο ναύτης της Κρονστάνδης από την άλλη
Άκρη της κάμαρας ευρισκόμενος μέσα
στο λεβητοστάσιο της Ιστορίας
στη παγωμένη Βαλτική
Προσπαθούσε κι αυτός ν'ανοίξει
Ένα παράθυρο στην εποχή του
Μέσα σε ήχους απρόσμενους, συχνά
Κι εφιαλτικούς, είμαστε κυκλωμένοι,
φώναζαν στους δρόμους,
είμαστε χαμένοι,
ξαναφώναζαν,
Ενώ οι πάγοι έξω αδιαπραγμάτευτοι
Υπενθυμίζαν με το απαράβατό τους
πως η πραγματικότητα
δεν έλειωσε ποτέ
ποτέ δεν πρόκειται να λειώσει
Από πραγματικότητα εξ ίσου·
Όσο για το αποτελεσματικό
του ονείρου
τούτο ακόμα αιωρείται
Σε αγαθή εκκρεμότητα χωρίς ποτέ
Να γίνεται φανερό πως όντως κάτι
χορεύει πέρα δώθε
μέσα στην ακραία του κόσμου
ακινησία
