Κατά πάσα πιθανότητα ο κόσμος
Είναι προβολή, ένα νοητικό άθυρμα
μια φωταψία
ένα σούρσιμο ψυχής
στα παιδικά σκοτάδια,
Επεσήμανε ο εξεγερμένος ναύτης
Της Κρονστάνδης στο Λάμα που
εκείνη την στιγμή
έπαιζε μπριτζ,
Συμφωνώ, του είπε ο θιβετιανός, άλλωστε
Κάτι τέτοιο είναι κοντά και στη δική μου
πεποίθηση
έτσι κι αλλιώς
Εσύ κατά κάποιο τρόπο δεν δικαιολογείσαι
Όμως να το πιστεύεις , γιατί πρώτον ανήκεις
σε ένα θεατρικό έδαφος
αναστατώσεων της εποχής
και όχι στην ηρεμία της,
Και
Δεύτερον απλά το πιστεύεις χωρίς να το
Γνωρίζεις, πράγμα έτσι κι αλλιώς μάταιο
Είναι καλύτερο να πιστεύεις κάτι λάθος
Που όμως το γνωρίζεις παρά κάτι σωστό
επειδή απλώς το πιστεύεις,
Τι ακριβώς θέλεις να πεις; του είπε ο ναύτης
Καθώς μοίραζε προκηρύξεις ενάντια στον
Ζηνόβιεφ
καταμεσής της πλατείας
της πόλεως της μεγάλης,
Μια ορθή πίστη δεν μπορεί να οδηγήσει στην
Ασφαλή γνώση; δεν είναι κάτι αυτονόητο;
Όχι όχι, του είπε ο Λάμα, πρέπει πρώτα
Να εξαντλήσεις την εποχή σου προτού
αποκτήσεις
το δικαίωμα να πιστεύεις
χωρίς ακόμα να γνωρίζεις
Περισσότερο σε χρειάζεται αυτή τη
Στιγμή η εποχή σου παρά η αλήθεια
Να δες τον Τζερζίνσκυ, είπε ξαφνικά
Ο Λάμα, και το μάτι του άστραψε,
πόσο απέχει από σένα;
και πόσο τύρρανος λογίζεται αυτός
και όχι εσύ
Αφού και οι δυο είστε μάλλον όχι
Ακριβώς τα αθύρματα και μήτε οι
κινούντες τα νήματα
αλλά ομού ένα παιγνίδι που έμεινε
στη μέση
Κι από τότε καμμία ανθρωπότητα
Δεν έκανε τον εαυτό της άθυρμα
για τον εαυτό της
Και κανένα άθυρμα ανθρώπινο
Ανθρωπότητα για πρώτη φορά
δεν έγινε
Το μόνο που μένει σταθερό είναι
το όνειρο
Αν είναι το όνειρο του κόσμου
Ή το ποθούμενο όνειρο των
ανθρώπων
μάλλον θα πρέπει να πάρουμε απόφαση
πως είναι εν και το αυτό,
Κατέληξε ο Λάμα και σηκώθηκε περιχαρής
Να δηλώσει σε όλους τους ανύπαρκτους
συμπαίκτες του πως
είχε κερδίσει την παρτίδα του μπριτζ
