Tuesday, March 18, 2008

ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ (Θέα του Casino Baroque από τη Θάλασσα προς την Θάλασσα)


Μεγάλο το πλήθος πλησιάζοντας προς το
Καζίνο, κρατούσε πλακάτ και σημαίες, με

ατομικές φωτογραφίες,

Είμαστ' εμείς, δηλώναν μ'ευχαρίστηση,
Και τούτο μάλλον θα το διαπιστώσουμε

συντόμως

Το κτίριο αυτό ίσως και να'ναι το μοναδικό
Αποτέλεσμα εκ της ζωής, μεγίστη περιέργεια

έχουμε

Τι θα κερδίσουμε εάν κερδίσουμε βεβαίως
Κι αν δεν κερδίσουμε μπορεί ωστόσο να

γλυτώσουμε

Ίσως δεν πεθάνουμε προτού πεθάνουμε
Ή ίσως ζήσουμε χωρίς γι'αυτό να είναι

ανάγκη

να ζούμε

Έτσι κι αλλιώς τα πάντα φαίνεται πως
Οδηγούν σε αυτό το καζίνο, και δίπλα του

κατά σειρά

Σικάγο, Μαυροβούνιο, Βιέννη και η Σμύρνη,
Μόσχα και Κρονστάνδη, Βερολίνο, Κούβα,

Βολιβία και Σανγκάη,

Συνορεύουν με εμάς εξ ολοκλήρου κι όχι,
Εκ δυσμών και εξ ανατολών από βορρά

και νότο

πέπρακται

πέπρακται η ορθοστασία στον αιώνα

Θα βρούμε κάπου όμως να καθήσουμε
Τονίζανε με βλέμμα ερευνητικό ενώ οι

Θέσεις στο μεγάλο όχημα που τους μετέφερε
Προς το καζίνο ήταν ήδη κατειλλημένες

Εκ της προσόψεως του Καζινό Μπαρόκ
Διεπιστώνετο πως το κτίριο δεν είχε είσοδο

Εκ της δε αυλής στο πίσω μέρος ορώντο
Τα αυτοκίνητα παρκαρισμένα ασυμμέτρως

Τα λάστιχά τους ήταν σκασμένα, τα ίδια
Παρατημένα από το έτος 1905 το ελάχιστον

Σκόνες στα παρμπρίζ κι αράχνες στα παράθυρα
Ενώ οι οδηγοί ήταν εκεί πάντα νέοι, τα χέρια

στο τιμόνι

Το βλέμμ' ακίνητο με μαρμαρώδες χαμογέλιο
Ενώ ο ήλιος μεταπηδούσε από ανατολή σε

δύση

Ωσάν σφαιρίδιο του πινγκ-πονγκ
Μην ξέροντας τι ακριβώς θα έπρεπε

να φωτίσει

Κάποιος είχε πέσει πάνω στο τιμόνι του
Και είχε κολλήσει το κλάξον που χαλούσε

τον κόσμο,

Βουδαπέστη, Πράγα και Νοβοσιμπίρσκ,
Καμπότζη, Βιετνάμ, Βαγδάτη, Βελιγράδι,

και Σηάττλ

οι εσώτερες Υόρκες,


Το κλάξον συνέχιζε να κάνει θόρυβο οξύ
Ενώ οι άνθρωποι πλησιάζοντας προς το

καζίνο

Φαίνονταν αγουροξυπνημένοι έχοντας
Ωστόσο μια προσμονή ευχάριστη:

Μπορεί οι δρόμοι να μην ήταν έρημοι

Καίτοι αργία

η μέρα ήταν ίσως εργάσιμη