Οι Μυκηναίοι εκείνο το πρωινό
Ήταν μάλλον υψίτρομοι, δεν
φαινόταν
ο κόσμος
Κατά πάσα πιθανότητα επρόκειτο
Για μια πανίσχυρη μεταίσθηση
αγνώστου δράστη
με ακόμα πιο άγνωστο σκοπό
Μπορεί βεβαίως και να είχε αποσυρθεί
Για λίγο ο κόσμος ιδία πρωτοβουλία
και πάλι άγνωστο γιατί
Σημασία έχει πάντως ότι δεν
φαινόταν,
Αγαμέμνων, λέγαν όλοι στο βασιλέα
Που έπαιζε εκείνη τη στιγμή πρέφα
στο καφενείο,
Τίποτα δεν βλέπουμε, αυτό κι αν είναι
Αλήθεια εξωφρενικό, φαντάζει σαν
Κάποιος να αφαίρεσε τόσο αιφνίδια
Κάθε αίσθηση που λάβαμε έως τώρα
Εκ της περιρρεούσης απ'την παιδική μας
Ηλικία πραγματικότητας και ακόμα τα
όρια των κινήσεών μας
δεν
είναι ορατά
Αν θέλουμε να μην πατήσουμε από λάθος
Κάποιον διπλανό μας, είπαν απνευστί
Και προσέμεναν κάποια απάντηση
Από τον βασιλέα που τους κοιτούσε
μάλλον περίεργα
Ο οποίος τελικά σηκώθηκε
απ' τη θέση του,
Δεν βλέπω καμμία διαφορά, είπε,
Ενώ ήταν προφανές πως δεν έβλεπε
και ο ίδιος
τον κόσμο,
Καμμία σας λέω, αλήθεια, ο κόσμος
Είναι όλος εκεί, και σκόνταπτε συνεχώς
Στα τραπέζια κάνοντας χώρο για να βγει
Έξω, συγκρούστηκε στην έξοδο και με
Κάποιον που έμπαινε εκείνη τη στιγμή
Σωριάστηκαν κι οι δύο κάτω ενώ κατά
τον συμπαρασυρμό τους
Κατεκρήμνισαν και διάφορα υαλικά
Από το ομιχλώδες πλέον καφενείο,
Άπαντες οι συγκεντρωθέντες ήχοι
Εκ της τυχαιότητας και των κρούσεων
Όπως επίσης και των καταπτώσεων
Προξενούσαν διάφορα σχόλια από
τους θαμώνες
Άλλοτε κοροϊδευτικά και άλλοτε θυμικά
Ο Αγαμέμνων ωστόσο επέμενε πως τίποτε
δεν
είχε αλλάξει,
Θεωρώ
Το θέμα ως εκ του μη όντος, πρόσθεσε,
Και φάνηκε ότι κυριολεκτούσε στο
μη ον
Ενώ γλιστρούσε καταπίπτοντας ξανά,
Καμμία διαφορά, υπερτόνισε, καμμία,
Παραδόξως οι υπόλοιποι άρχισαν να
Γίνονται δεκτικοί στην πρότασή του
Αν και τυφλοί διεκπεραίωσαν θαυμάσια
Τις καθημερινές δουλειές τους,
Αν και επιλήσμονες προσποιούντο εξαίρετα
Τους αμνήμονες, αν και μη υπάρχοντες
μπορούσαν κατά κάποιο τρόπο
να υπάρχουν
Όχι πάντως ευθέως
