Ήταν πλέον η σειρά του Αγαμέμνονος
Να κινηθεί, τούτο δεν θα μπορούσε
να το αποφύγει
Η γη επιτελούσε τη τροχιά της, το νερό
Των ποταμών περιέρχετο κατά ροή
την άγρυπνη θάλασσα
και τις νυσταγμένες λίμνες
Οι Μυκηναίοι μόλις είχαν τελειώσει τη
Δουλειά τους και επέστρεφαν στη
δουλειά τους
Και δίπλα στη θέση του βασιλέως
Η Κλυταιμνήστρα μνημόνευε την
ματαιότητα
με όρους ανώφελης
σαγήνης,
Σειρά σου να παίξεις, ακούστηκε η
Φωνή πάνω απ'τη σκακιέρα, όμως
Δεν υπήρχε πια τετράγωνο διαθέσιμο
Για τον βασιλέα, η απώλεια ήταν σίγουρη
Προς οιαδήποτε κατεύθυνση και αν
Κινείτο, - θα περάσει η εξοχότης σας
μέσα;
Άκουσε τη φωνή του σωφέρ του που με
Το δεξί χέρι κρατούσε ανοιχτή τη πόρτα
Του χρυσέως άρματος με τα δυο μαύρα άλογα
Της σκακιέρας - περπάτησε λίγο στο κήπο και
παρατηρούσε
Πως οι μπαρόκ γωνίες του βαρέως φράκτου
Είχαν καταμειδιάσει σε λειψή ψιλοκουβέντα,
Πριν από λίγη ώρα είχε παραστεί σε
Δείπνο κορυφής και οι συνδαιτυμόνες
είχαν χαθεί
στις πρώτες κινήσεις
της παρτίδας,
Είναι η σειρά σου, ακούστηκε άλλη μια φορά
Η υπερπόντια φωνή επί της σκακιέρας που
καλούσε
Οι πύργοι, τα άλογα και οι στρατιώτες μα και
Όλος ο λαός των Μυκηνών που κάποτε την
τόση αίγλη
άνοιγαν εμπρός του
Τον είχαν πλέον περιφράξει,
Ο τρελλός υπασπιστής ήδη τον χλεύαζε
Από 'να μαύρο τετράγωνο, και ο ίδιος
βρισκόταν σε λευκό
και οπίσω του
η βαρειά σκιά του Παίκτη·
Και αργά αργά το χέρι θα κατέπιπτε επί του
Πεσσού και την μοιραία κίνηση θα έκανε
Ή θα υπέγραφε μία παράλογη παραίτηση
Θα εκθρονίζετο άγνωστο από τι σε τι
Μένοντας ωστόσο βασιλιάς στη θέση του
Με συντροφιά μονάχα την ανύποπτη
βασίλισσα
Κι οι δύο έκπτωτοι και στο τραπέζι αφημένοι
Με την σκακιέρα αδειανή από πεσσούς
Και αργά αργά
η ισοπαλία με τη μοίρα ακόμα
μια φορά δεν φαινόταν
Μήτε για τον Αγαμέμνονα
Μηδέ για τ'άδεια σπήλαια
των προσευχών
απαρχής του τρόμου και επιθυμίας
εγένετο ημέρα πρώτη και εσχάτη
