Εφθάσανε λοιπόν στο χείλος της εποχής
Για ν'αγναντέψουν όχι μόνο την άβυσσο
αλλά
Και τις απότομες κορυφές του νου ιδίως
Κατά τις νύχτες με βροχή στο Μύνστερ
Ολόγυρα ο κόσμος έσφυζε διαρκώς
Από τερατώδη ζωή χτίζαν παλάτια
χτίζαν στοές βιβλιοθήκες και ιερουργεία
Χτίζαν το πρόσωπο του χρόνου
Γηραιό μα πάντα νέο
Ανεσύρετο αμήχανο στην πλατεία
Σαν από μηχανική επίκληση ανθρώπων
στα σεβάσμια σκότη
ευρισκομένων
Ενώ κατά τη στιγμή της ανόρθωσής του
Ήταν ένα κεφάλι του κύκλωπα εν μέσω
ανθρώπων
μόλις και κατόρθωνε να ψελλίσει
Das Leben ist ein vernünftiges Traum
Οι συσσωρεύσεις του νεκρού κονιορτού
Του βιαίως εξελθέντος εκ της σαλεύσεως
επί των προσώπων
των συγκεντρωθέντων
Τη κατάπληξη ευμεγέθως πολλαπλασίαζαν
Οι δε μέγιστοι τριγμοί του ορατού κόσμου
Κατά την ανέλκυση της βαρείας κεφαλής
Υποσημαίναν κατά τρόπο φρικτό
Την εμφάνιση μιας νέας
εξουσίας
Πιθανώς ανηλεεστέρας των προηγουμένων
Ασφαλώς εγκυροτέρας απ'οποιαδήποτε
άλλη αρχή
Ενώ στην όραση του νοός μυριάδες πλήθη
Επί πληθών τραβούσαν με χοντρά σύρματα
Ως εάν ήταν Αιγύπτιοι δούλοι στις πυραμίδες
Το πρόσωπο του κύκλωπα συγκρατώντας το
από πιθανή κατάρρευση
ανέμεναν ένα λόγο ή ένα
σύντομο χαιρετισμό
Με φανερή ελπίδα και ηχηρότατο
Ασπασμό στην ματαιότητα
Πως η αδιαφιλονίκητη προφάνεια
Των πραγμάτων η ρέουσα η καθημερινή
Θα καθιστούσε πλάνο όραμα και ψεύδος
Την ανέγερση της τρανταζομένης κεφαλής
Το παραμικρό κουρέλι κείμενο επί του δρόμου
Κατέστη ο αναμενόμενος από αιώνες σωτήρ
Και το παραμικρότερο των βλεμμάτων
Εξ ανθρώπου
ο διαρκώς αναβαλλόμενος
ζωντανός θάνατος
