Τα φωτεινά κοιτάσματα του άγριου κόσμου
Σπάνια εντοπίζονταν από τους νεόκοπους
στην ύπαρξη
Το βαγόνι του τραίνου που τους μετέφερε
Περνούσε δίπλα από αρχαίες νύχτες
μεγαλειώδεις σε ομορφιά
Κρυμμένες πίσω από ένα λεπτό πέπλο ομιλίας
Οι πρωτοερχόμενοι δεν μπορούσαν να το
αποσύρουν
δια των λέξεων
Ήταν καταδικασμένοι μιλώντας να το κρύβουν
Αχνά και πού κατά το τρίξιμο των συρμών
υποψιάζονταν
το φως
Όμως το τραίνο βρισκόταν μακριά στον ορίζοντα
Και οι αλλόκοτοι ψίθυροι πίσω του αυξανόνταν
Θα φτάσει στο προορισμό του, λέγαν τα λόγια,
Δεν θα φτάσει, αντιλέγαν τα ίδια, και συνεχώς
Έλιωνε ο κόσμος και γινόταν χάρτης ανάγλυφος
Τον έπαιρνε στα χέρια του ο άνθρωπος του γραφείου
Και μελετούσε τις διαδρομές
Το χτύπημα στην πόρτα ποτέ δεν το άκουγε
Το τηλέφωνο ποτέ δεν το σήκωνε
Όμως στα όνειρα του κατόρθωνε ο νεκρός μάγος
Να τον επισκέπτεται, Τζόναθαν, του έλεγε καθώς
Του έδειχνε τα κτερίσματα της λέξεως θλίψη,
Ο χάρτης που διαβάζεις δεν είναι σωστός
Τα λέει όλα λάθος, πρώτον είναι ανάγλυφος
Και όχι χάρτινος και δεύτερον όταν φυσάει
Τα φύλλα των δέντρων του δεν κουνιούνται
Είναι όλα λάθος, Τζόναθαν, επαναλάμβανε
Ο νεκρός μάγος, ενώ το φως του αναμμένου
Λαμπτήρα στο κομοδίνο είχε ήδη γίνει
στην ονειρική επικράτεια
Ένας ακλόνητος αδιάψευστος ήλιος
***************************************************************
Με το παρόν άρχεται και μια νέα ποιητική ενότητα που φέρeι τον τίτλο "Τοτέμ".
