Ήταν όλα στριμωγμένα μέσα στην αίθουσα
Δίπλα του βρισκόταν η Αυστρία ενώ από
Πάνω του πιέζε τους ώμους του ο πλανήτης
Πλούτων, προσπαθούσε να κάνει χώρο
να διαβεί
Και κλωτσούσε κατά λάθος τα ποτάμια
Και τα ανθρώπινα κύτταρα της φυλής
των εβδομήκοντα
Ενώ η γυναίκα με τις τσιτωμένες ρώγες
Τον είχε καταπλακώσει με τα υγρά της,
Προφανώς ολόκληρη η κτίση είναι
Στριμωγμένη, αναφώνησε, πολύ μάλιστα
Τόσο που πραγματικά δεν μπορεί κανείς
Να περπατήσει, πάντως θα μπορούσε
Να είχε προβλεφθεί παραπάνω χώρος
Όπως επίσης και μια καλύτερη αισθητική
Επί των δημιουργηθέντων, παρά ταύτα
Πραγματευόμαστε εδώ που σφηνωθήκαμε
Ένα κάποιο μήκος χρόνου ζωής με όρους
Μάλλον αδιαπραγμάτευτους, εν τούτοις
Η σύνολη έκταση της δημιουργίας
Επιτρέπει σίγουρα σκέψεις ασφαλείς
Περί νομίμου κυριαρχίας επ' αυτής,
Συνέχισε ενώ τίναζε απ' τα μαλλιά του
Την πολυθρόνα που είχε κολλήσει πάνω τους,
Αν η αίθουσα είναι ο ένας και μοναδικός
Χώρος αποθήκευσης του κόσμου τότε
Ο ελέγχων την αίθουσα γίνεται και κύριος
του κόσμου
Και πάντα τα ευρισκόμενα εν αυτή
Η πλήρης ιδιοκτησία του, κατέληξε,
Και έσπρωχνε τη πόλη Ουλάν Μπατόρ
Και τα καπνιστά στρείδια του μεσημεριού
Για να καθήσει
Ο ύπνος τον ηύρε εκεί
Η ερημία της άφεσης δεν συνηγορούσε
Πάντως στο πλήθος των συγκεντρωμένων
Η δε ανομοιομορφία τους έκανε ακόμη
Επιτακτικότερη την ανάγκη για την
εξίσωση
που επέφερε το σκοτάδι
του ύπνου
Επί των πάντοτε σιγουρευμένων
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο
και μηδόλως ανησυχούντων
ανθρωπίνων οφθαλμών
