Χωρίστηκαν σε σειρές για να παρελάσουν
Ενώπιον των επισήμων που εκείνη τη στιγμή
ψαρεύανε με πετονιές
απ'την εξέδρα
Οι εμβατηριακοί ήχοι προσέδιδαν σ' αυτούς
Την ξεφτισμένη δόξα παλαιών σελίδων
Τα δε χειροκροτήματα και οι ζητωκραυγές
Το απαραίτητο κύρος για την περίσταση
Μα εκείνοι κοιτούσανε προς τη πλευρά
Του ανωτάτου άρχοντος που δεν φαινόταν
Στάθηκαν στο δρόμο και παρατηρούσαν
Μερικοί κινήσαν προς τους θεατές
να τους ρωτήσουν,
Πού είναι ο ανώτατος άρχων; γιατί η θέση του
Είναι κενή; λέγαν με αγωνία μεγάλη
Οι θεατές όμως σιωπούσαν και πέφταν κάτω
Με βαρύ αχό, μονόλιθοι στην ύπαρξη
Τότε στράφηκαν προς τους επόπτες με
Απελπισία, ενώ η κίνησή τους είχε γίνει
πολύ αργή
σαν σε υποβρύχια κατάδυση
σε υποβρύχιο κόσμο,
Μα και οι επόπτες ήτανε ήδη πεσμένοι κάτω
Ένας αστυνομικός πιο πέρα πετούσε αργά
τον είχανε παραλάβει
Οι δρόμοι άρχιζαν να λειώνουν
Τα πάντα βουλιάζαν σαν σε αργή κίνηση
Σε βάλτο ακόμα πιο αργό
Τόσο αργά που γύριζε τη μανιβέλα
Κάποιος τρελλός θεός στο πατάρι
ξεχασμένος
Βάραιναν οι φωτογραφικές μηχανές
Κι απότομα σωριάζονταν οι φωτογραφίες
σαν ασήκωτα τελλάρα
στα κράσπεδα
Ενώ το τρελλό ρολόι της πλατείας
Γύριζε απίστευτα γρήγορα
τους δείκτες του
σαν έλικας
χωρίς ήχο
