Απ' το διαμέρισμα που βρισκόταν
Δίπλα στην ανθρωπότητα ακριβώς
Οι ένοικοι κάναν μεγάλη φασαρία
Σπρώχναν με δύναμη τα έπιπλα
και χτυπούσαν
τους τοίχους,
Θα κάνουμε σάλο, διετείνοντο,
Πρόκειται λοιπόν να δημιουργήσουμε
τη νέα ημέρα
Θα βγάλουμε απ' εδώ τη ψυχή μας
Θα βγάλουμε έξω από το σπίτι
και το μυαλό μας
Θα επιχειρήσουμε να ηρεμήσουμε
Προς τούτο ταραχής δεν θα φεισθούμε
θα καταφέρουμε
να σιωπήσουμε για πάντα
Πλέον το βάρος των ημερών ας μην
Σηκώνουμε έξω από το χρόνο ας
συρθούμε
και εν πληρότητι ακινησίας
ας παραμείνουμε
Θα σταματήσει ο τροχός της Ιστορίας
Να γυρίζει πλέον και εμείς θα πάψουμε
να είμαστε
ο τελευταίος
τροχός της άμαξας
Και οι ιστορικοί τις αχρείες σελίδες των
Δεν θα γεμίζουν πια, τη ματαία σκόνη
σε μας
δεν θα επαναποστείλουν ,
Λέγανε με μάτια κατακόκκινα από
Την μεγάλη έξαψη των αιώνων
Και συνέχιζαν να ξηλώνουν το πάτωμα
Και να πετάνε τα βιβλία από το μπαλκόνι
Οι τοίχοι αν και εδέχθησαν ισχυρότατα
Χτυπήματα με βαριοπούλες ουδόλως
επλήγησαν
Ενώ από το διπλανό διαμέρισμα
Της ανθρωπότητας δεν ακουγόταν άχνα
τα φώτα ήταν πάντα κλειστά
