Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ

μνήμη Sir Georg Solti


Η ορχήστρα έπαιζε σε σημείο κεντρικό
Του Ίππου, όμως δεν ακουγόταν τίποτα

Κι οι επιβαίνοντες πλησιάζαν πιο κοντά
Μήπως και διακρίνουν έστω έναν ήχο,

Δεν ακούμε τίποτα, λέγαν όλοι, τι παράξενο
Κι αυτό, παίζουν αλλά ήχος δεν ακούγεται,

Παρ' ολ' αυτά οι μουσικοί συνέχιζαν
Αφοσιωμένοι στα όργανά τους

Ενώ η όλη κατανάλωση του χρόνου μηδαμώς
Επέφερε άκουσμα τι στ' αυτιά των επιβατών

Εν τέλει συνήθισαν ν'ακούνε την ορχήστρα
Δίχως ήχο, μάλιστα δε σιγοτραγουδούσαν

μουσικά μέρη

ο καθένας και διαφορετικό

Ωστόσο η πολυφωνική αναστάτωση ολόγυρα
Δεν φάνηκε να επηρεάζει τον μαέστρο

άηχα κινούσε τα χέρια του
άηχα οι μουσικοί εκτελούσαν,

Πιθανώς η ορχήστρα δεν υπάρχει
Γι'αυτό και δεν ακούγεται ήχος,

παρατήρησε κάποιος,

Εκτός αν οι μη υπαρκτοί είμαστ' εμείς
Όπως και να'χει δεν είναι εύκολο

να διαπραγματεύεται κανείς

Με το οριστικό της εικόνας, αναζητούνται
Σε κάθε περίπτωση όλα τα εξαρτήματά της

αλλιώς δεν ξέρουμε κι εμείς

τι να υποθέσουμε

Οι απαιτήσεις από τη πραγματικότητα
Είναι πάντοτε αυξημένες για καλή

ή κακή μας τύχη

Αν και σίγουρα μονόφθαλμη τύχη,

Ίσως ούτε η ορχήστρα ούτε κι εμείς
Υπάρχουμε, πετάχτηκε κάποιος άλλος,

δεν αποκλείεται, του είπαν,

Των ολοένα αυξανομένων υποψιών περί της
Φάρσας της δημιουργίας ουδόλως υπερείχε

το τραχύ ταξίδι του Ίππου

προς το τέλος της Ιστορίας

Αν και αμφισβήτησεις περί της ύπαρξης αυτού
Μηδέποτε ηγέρθησαν