WOLFGANG AMADEUS

Η αίθουσα θεωρείτο κλειστή·
Όποιος ήτανε μέσα

Βρισκόταν εκεί απαρχής
Δημιουργίας του κόσμου

Η τρελλή Ευρυδίκη σερβίριζε τη νύχτα
Το δείπνο δεν τελείωνε ποτέ

Αργά αργά οι καλεσμένοι
Σηκώνονταν να χορέψουν

Αργά αργά κάποια στιγμή
Πεθαίναν

Και όμως

Δεν έλειψε κανείς ποτέ
Από την αίθουσα

Και όμως

Δεν φάνηκε πως έστω και για λίγο
Θα μπορούσαν να φωνάξουν κάποιον

με όνομα ανθρώπου

Τέλος του χρόνου δεν υπήρχε
Για τους χαρούμενους χορευτές

Καθώς στροβιλίζονταν
Αναίτιοι και άσκοποι·

Ξάφνου η Ευρυδίκη
Έσβησε όλα τα κεριά

Παρ'όλ'αυτά οι χορευτές συνέχισαν
Με την ίδια ευθυμία

στο χλωμό σκοτάδι του σεληνόφωτος

Με ένα σχέδιο στη κίνησή τους
Να ετοιμάζεται πάντα

Που ποτέ ωστόσο δεν κατέληγε
Σε κάτι περισσότερο

Από έναν ακόμη στροβιλισμό