Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

- έκφραση αιώνιας ευγνωμοσύνης στον Ιωάννη Σεβαστιανό Μπαχ δια χειρός Helmut Walcha,- ιδέα δεν έχω πόσες φορές με σκότωσε και ανέστησε η μουσική του

- έκφραση αιώνιας (και μεταθανάτιου) φιλίας στον Ν.Κ. που παρά το ότι ήταν σαράντα χρόνια μεγαλύτερος από μένα τότε, ήταν ανθεκτικότερος στο ποτό

- και τέλος, έκφραση επιείκειας προς τους ανθρώπους



Στη Μεγάλη Δεξίωση της Τροίας
Που γινόταν σε κάθε θάνατο

της αυτοκρατορίας

Οι Τρώες προσήρχοντο με ό,τι
Είχαν καταφέρει να κάνουν

στη ζωή τους

Η διαδεδομένη ρήση τους ήταν παράξενη,
Εγώ στη ζωή μου κόπιασα, λέγανε,

Τίποτα δεν μου χαρίστηκε, ξαναλέγανε,
Και έδειχναν μ'αυτό το τρόπο μάλλον

κάποιο είδος σεβασμού στον εαυτό τους

Προσήρχοντο

Με την πλάτη γυρισμένη στη πόρτα
Και μ'ένα πτώμα να κουβαλάνε στον ώμο

που το αφήναν στην υποδοχή

Η υπηρέτρια το τοποθετούσε προσεκτικά
Στην είσοδο, από δω παρακαλώ, καλούσε,

και οι Τρώες υπακούαν

Σπεύδαν στην κυρίως σάλα άλλωστε
Όπου κι επιχειρηματολογούσανε απαύστως

Για τα επιτεύγματά των

Κάποιος εξηγούσε ότι το πτώμα που'χε
Συνεισφέρει στην ομήγυρη εσήμαινε

ένα γάμο κι έξι σειρήτια

Άλλος δυο βιβλία που του στοίχισαν
Το χωράφι των γονιών του εις την επαρχία

Ο παράλλος εξηγούσε ότι το δικό του πτώμα
Ήτανε εκτίμηση και κύρος

ικανοποιείτο εξ αυτών μονάχα, είπε,

Έτερος ανέλυε τα μυστικά των στίχων του
Που μάγευαν· αυτός δεν είχε φέρει πτώμα, μόνο

αίμα

Κι άλλος έλεγε ότι συνειδητοποίησε
Τις μάζες περί των δικαιωμάτων τους

Αυτουνού το πτώμα γέλαγε· χωρίς την καρδιά του

Υπήρχε μάλιστα και κάποιος που ενίστατο,
Είχα κι άλλα πτώματα να φέρω, τόνιζε,

Του εξήγησαν ευγενικά πως έτσι κι αλλιώς
Ισούνται όλα μ' ένα· ένα μόνον

Είστε όλοι αξιοθαύμαστοι, είπε,
Ο τυφλός γέρων Έκτωρ που σκόνταφτε

Συνεχώς στους μπουφέδες

Σας συγχαίρω για το θάρρος σας, αδελφοί,
Κι ακόμα επιτρέψτε μου να σας συστήσω

την Εκάβη,

Αυτή μέλλει να σας χειροκροτήσει
Αυτή βεβαίως και να σας βραβεύσει

Η νεαρή κοπέλλα εισήλθε λίγο ντροπαλά

στη σάλα

Ωστόσο, όντως χειροκρότησε
Σύμφωνα με την πρόβλεψη του Έκτορος

Οι Τρώες ευχαριστήθηκαν πολύ
Από την αναγνώριση της πολιτείας

την επίσημη

Και κίνησαν να φύγουν

Ποτέ όμως η υπηρέτρια δεν τους επέστρεψε
Τα πτώματα που αφήσαν στην υποδοχή

Δεν υπήρξαν, είπε, δεν είδα τίποτα,
Όχι όχι, διαμαρτύρονταν οι Τρώες,

Τ'αφήσαμε δω πέρα δεσποινίς,
Σας το λέμε τόσοι άνθρωποι μαζί

Λάθος αποκλείεται να κάνουμε!

αποκλείεται

Και όμως, αντέκρουε η υπηρέτρια,
Και φαινότανε πως ήτανε ειλικρινής,

Εγώ ποτέ μου δεν παρέλαβα τίποτα
Από σας, δεν ξέρω γιατί επιμένετε,

Το επανέλαβε τονίζοντας τις λέξεις
Σταθερά μία προς μία

Ποτέ μου δεν παρέλαβα 'πό σας

Και οι Τρώες προς στιγμήν ανατριχιάσαν
Από την αβεβαιότητα και την αιώρηση

Δεν μπορούσανε να συμπεράνουν
Ήταν αδύνατον να καταλήξουν

Αν τα λόγια τούτα ήταν

Απόρριψη

ή

Άφεση