Από το πρωί πλήθη κόσμου συνέρεαν
Απ' όλες τις περιόδους και εποχές της Ιστορίας
στα ανάκτορα του
Μυστικού Βασιλιά Ήλιου του οποίου
Το πρόσωπο δεν είχε δει κανείς ποτέ
Μα ούτε τ' όνομά του εγνώριζαν· όμως
Πρόκειται για τον Βασιλιά, βεβαίωναν
Ξαναμμένοι τους δημοσιογράφους που
Είχαν φτάσει έξω από το παλάτι για να
Καλύψουν την προσέλευση του κόσμου·
Η σάλα της υποδοχής και της ακρόασης,
Υποσημαίναν με νόημα που ωστόσο τους
Διέφευγε με την πλέον ακριβή έννοιά του,
είναι
Γεμάτη από καθρέπτες - για τους επαίτες,
Έτσι μας είπανε, και σίγουρα θα έχει έναν
Σοβαρό λόγο για κάτι τέτοιο· όμως εμείς,
Ελπίζουμε πως αν μη τι άλλο το ίδιον θα
Φανούμε σε όλους τους καθρέπτες και όχι
Άλλοι, συνεπώς δεν θα 'χε λόγο ο Βασιλιάς
Να πιστέψει έστω για μια στιγμή πως εμείς
Δεν είμαστε εμείς, και επομένως μάλλον τα
Αιτήματά μας με ευνοϊκό αυτί θα ακούσει,
Προσερχόμαστε με καθαρή καρδιά, λέγαν
Σχεδόν θριαμβευτικά, αγωνιστήκαμ' εμείς
Στη ζωή μας για να φτάσουμε ως εδώ που
Φτάσαμε, συμπληρώνανε με πιο παράξενο
Τόνο τείνοντας την άδεια παλάμη ενώπιον
Της πολυτελούς προσόψεως του παλατιού,
Εμάς που μας βλέπετε, συνεχίζαν απτόητοι
Μπροστά στους δημοσιογράφους, θα μας
Μάθετε τώρα μια και καλή, γιατί ως τώρα
Μόνο απ' την ανάποδη μας γνωρίζετε, όπως
Τα είδωλα των ματιών, αλλά και όπως εμείς
Τα είδωλα των επιθυμιών μας, όμως σας λέμε
Αλήθεια, πως έχει δύναμη ο λαός, κατέληξαν,
Και για μια στιγμή κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
Αφηρημένοι· ζήτω εμείς κάτω εσείς, είπανε
Δειλά δειλά οι μεν στους δε, όμως δεν δώσανε
Περαιτέρω συνέχεια και κινήσαν όλοι μαζί να
Μπούνε μεμιάς μέσα στο παλάτι
από την είσοδο·
Οι κύριοι, παρακαλώ, να περιμένουν, δεν είναι
Η ώρα ακόμη, ακούστηκε μέσα από το κτίριο,
Μα περιμένουμε πολύ, του απάντησαν, τι κάνει
Τόση ώρα ο βασιλιάς, πείτε του ότι έχουμε' λθει,
αντέτειναν με πειστικό εκνευρισμό,
Ο βασιλιάς δεν είναι στο παλάτι αυτήν τη στιγμή,
Τους ανταπάντησε η ψυχρή φωνή, θα έλθει μετά·
Πότε μετά δηλαδή;
τι εννοείτε μετά; - πόσο μετά;
Όμως δεν έλαβαν άλλη απάντηση και απεφάσισαν
Πως έπρεπε να περιμένουνε όσο και αν χρειαζόταν·
Μπορούμε να κάτσουμε τουλάχιστον; ρωτήσαν
Αλλά δεν πήραν απάντηση ούτε σε αυτό και έτσι
Πήρανε την πρωτοβουλία να καθήσουν καταγής
Και οκλαδόν
κοιτώντας με νευρική στοχαστικότητα
προς το σιωπηλό έδαφος·
Πέρασαν έκτοτε μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα·
Τα πλήθη ενέμειναν να αναμένουν υπομονετικά
Έξω από το παλάτι, και η φήμη που διαδόθηκε
Κάποια στιγμή πως ο βασιλιάς ήταν μέσα αλλά
Απλά βαριόταν να τους δεχθεί, δεν αποδείχθηκε
Έως σήμερα, τουλάχιστον με πλήρη βεβαιότητα·
Υπήρχε πάντως κατά τις πιο αφέγγαρες νύχτες
Κάτι σαν ισχυρή λάμψη ανάκλασης να έρχεται
Μέσ' από το παλάτι, και οι πιο καλλιεργημένοι
Απ' το πλήθος συμπέραναν πως αυτή η λάμψη
Δεν μπορούσε παρά να οφείλεται στις ακτίνες
Του Μυστικού Βασιλιά Ήλιου ενώ ανεκλώντο
στους καθρέπτες·
Έκτοτε την λαϊκή σύναξη πέριξ των ανακτόρων
Οι αστρονόμοι την καλέσανε "νύχτα" ή"ύπαρξη"
και το
φως εντός των ανακτόρων
"ο σκοπός της ύπαρξης",
Χωρίς ωστόσο να σημαίνει για αυτό ότι οι ίδιοι
Ήταν διατεθειμένοι να δώσουνε περισσότερες
διευκρινίσεις
Περί του υπαρκτού, ή, εν πάση περιπτώσει,
Κατά το δυνατόν προσπελάσιμου αυτού του
σκοπού·
Πάντως κάτι βλέπουμε εκεί μέσα, 'λεγαν με
Μη αυτοϊκανοποιημένη αυτάρκεια αρκετοί,
Επομένως, κάτι ίσως δικαιώσει κάποιαν στιγμή
Τη μακραίωνη καθιστικότατη διαμαρτυρία μας,
Ξαναλέγαν σηκώνοντας για λίγο το κεφάλι
Για να κοιτάξουνε αμέσως πάλι καθισμένοι
οκλαδόν
το έδαφος της Γαίας,
Το οποίο βέβαια όπως πάντα στη θέση του
Πιθανολογείτο με κάποια ανήσυχη ηρεμία
από τους πλείστους,
Πως δεν θα 'χε λόγο να μην συνεχίσει να
Προσφέρει, γιατί όχι, ίσως και για πάντα
ακόμα,
μια κάποια, όποια, θέση στον καθένα·
