Άρνολντ, έλεγε η νεαρή γυναίκα
Προς τη σκιά που στεκόταν μόνη
Στο βάθος της έρημης αίθουσας,
Είσαι ο κρουνός της χρυσολαλίας
Στις θαμμένες κυψέλες του χρόνου
Και η μουσική σου αίθεται ως εάν
Φλόγινος χορός στα τοιχώματα μιας
Πιο κρυστάλλινης πραγματικότητας
και επαισθήτως, ιδού,
και εν ευθέτω κόσμω
Συρρέει ως πνοή των θεών σ' εκείνα
Τα ανακτορικά οστεοφυλάκια των
πιανοφόρτε
και από σάλα σε σάλα
ύπνωσης
Όπου οι άγγελοι ξαναβρίσκουν την
Θέση τους ανάμεσα στα πετεινά και
τα θηρία της γης,
Και όπου τα χρυσόφωτα στέγαστρα
Της Τέχνης κατισχύουν της Ιστορίας
στην άβυσσο
του προσθίου χρόνου,
Μα ήλθες τόσο αργοπορημένος στον
Εικοστό αιώνα και τόσο νωρίς για τον
ουρανό,
Άρνολντ,
Κι εγώ δεν θα είμαι παρεκτός η αιώνια
Μούσα σου που ακόπαστα θάλλει στην
Μαγεία των οφθαλμών σου, οι που σε
Τόσο ξένο προς τον κόσμο φως σείουν
Με απαλό αναπαλμό την κλεισμένη σε
Τέσσερεις ανέμους ζωή, εγώ σου λέγω,
Κλείδωσε την πόρτα και άφησε την
Νύχτα να μας ξαναγεννήσει αφανείς
Προς την πλάση και τα φώτα σβήσε·
Και τον έρωτα μόνο άναψε ως λύχνο
Στις μαγεμένες ερημιές του προθυραίου
Μέλλοντος ότι εμείς για τους ανθρώπους
πλέον δεν
υπάρχουμε,
Άρνολντ,
Μα και για την Εδέμ μήτε, εξόριστοι θα
Αναμένουμε σε σφιχτή αγκάλη ενωμένοι
τα
Λευκόφυρτα λάφυρα της καθαρής τέχνης
Του φύεσθαι ως φυλλώματα ηδονής στους
ελαιώνες της σάρκας,
Έλεγε η νεαρή γυναίκα και αγκάλιαζε
Την ράχη του πιάνου αφήνοντας τον
Λυγερό κορμό της να ισχύσει στην θέα
Ενώ ο άνδρας από το βάθος της σάλας
Την κοιτούσε μια με τρυφερή λαγνεία
Και μια με ασίγαστο σκότος να λάμπει
Στον ίδιον από πάντα σιωπηλό και
Διαιωνίως άδειον από ακροατήριο
Ουρανό της αθανασίας·
**********************************************************Στην φωτογραφία η Hariett Cohen (1895 - 1967) σε ηλικία 25 ετών, κορυφαία πιανίστρια του μεσοπολέμου και ισόβια ερωμένη του μεγάλου Άγγλου συνθέτη Sir Arnold Bax .
Το ποίημα αναρτάται εκ νέου με μερικές κατά τόπους τροποποιήσεις.
