Κάποιος ξέχασε το φως αναμμένο,
Είπαν άξαφνα μετά από πολλούς
αιώνες
συνωστιζομένων
ψιθύρων,
Και μάλιστα πρέπει να 'ναι αφημένο
Έτσι για πολύ καιρό, πιθανώς για μια
ολόκληρη νύχτα
του
κόσμου,
Ξαναέλεγαν και κοιτούσαν νωχελικά
Προς την είσοδο τους ανθρώπους που
έμπαιναν
Και έβγαιναν απρόσκοπτα και συχνά
Με καλή διάθεση ως εάν πηγαίναν σε
γιορτή,
Μόλις
που
Φαίνονταν να περνάνε από την πόρτα
Και ταχύτατα χάνονταν στο εσωτερικό
Δεν ξανάκουγε ποτέ κανείς τίποτε γι'
Αυτούς, και ακόμα, για μια στιγμή
Μόλις
Που εμφανίζονταν οι εξερχόμενοι να
Ανοίγουν την πόρτα και να προσχωρούν
Στην βαθειά νύχτα· μα και σ' αυτούς
Δεν γινόταν έκτοτε ξανά η ελαχίστη
αναφορά,
Θα μπορούσαμε ίσως να το σβήνουμε
Κατά τις βραδινές ώρες, είπαν απότομα
Σχεδόν μονολογώντας, θα μπορούσαμε
Κυρίως να κοιμηθούμε επιτέλους αντί να
Παρακολουθούμε το φως στην είσοδο,
Ωστόσο, ποια η δύναμη εκείνη που θα
Μας κρατήσει γι' ακόμα ένα βράδυ στις
Θέσεις μας ακίνητους να το κοιτούμε με
ανυπομονησία
Αυτό μπορεί, έλεγαν άτονα, να καλείται
Και η επέκταση του μηδενός στο άπειρο
της νύχτας,
Πόσο χώρο αλήθεια καταλαμβάνει ένα
Αναμμένο φως; αναρωτούνταν και δεν
Έβρισκαν ικανοποιητική απάντηση και
Πόσο ένα σβησμένο, απορούσαν ξανά,
όμως το μόνο
Που διακρίνανε σαφώς ήταν πως όταν
Εμφανίζοταν στην είσοδο κάποιος η
μορφή του
λες και λουζόταν
από
Φως αγιότητας, το ίδιο φως ηλεκτρικό που
Ύφαινε θαμπά μια νέα γέννηση παρουσίας
Αιέν ασυνήθιστο ακόμα και μέσα σε αυτό
Το ακόπαστο έθος της χρήσης του ανά τις
πολιτείες,
Το οποίο αν και περιορισμένο τοπικώς σε
Ολίγα μέτρα υποδοχής, εν τούτοις έφαινε
Το όλο κτίσμα γύρω του και από πάνω του
Με αδιάγνωστο ακόμα σκοτάδι που θα'λεγε
κανείς
Πως παραμόνευε σε επιφυλακή μίας στιγμής
Ανοιγοκλεισίματος της θύρας για να μπορέσει
να υπάρξει
ως όγκος σύσσωμος επί της γης
αν και
Ουδόλως οι εισερχόμενοι και εξερχόμενοι
Μετελάμβαναν αυτής της διακριτικότερης
ζωής
Κατά κανόνα αφήναν την πόρτα βαρειά να
Σωριαστεί οπίσω τους και με θόρυβο πολύ
Καθιστώντας την όλη πιθανή αφύπνιση από
Χρόνο σκοτεινό απλά μια τυχαία ενόχληση
στην
ηχητική
Που και
Αυτή η αξιοσημείωτη ελαστική αντίσταση
Της πόρτας καθώς επέστρεφε στη θέση της
Δεν θα μπορούσε να αναχαιτίσει σε ολίγες
Ολοένα οπισθοχωρούσες στιγμές
διαφύλαξης ακόμα
της κοινής ανησυχίας
