ALISON BALSOM and the Baroque Trumpet

Απλά μοναδική, όσον αφορά τον ευσυνείδητο και πολύ συστηματικό τρόπο με τον οποίο αναδεικνύει εδώ και χρόνια την baroque (και όχι  μόνο) τρομπέττα. 

Η Alison Balsom γεννήθηκε το 1978 στο Hertfordshire της Αγγλίας, και εδώ και πάνω από δέκα χρόνια κάνει μια πολύ σημαντική δουλειά πάνω στο ρεπερτόριο της τρομπέτας, τόσο της μπαρόκ όσο και της κλασσικής εποχής.
Ανάμεσα σε άλλους δίσκους της, το "Bach Works for Trumpet" (EMI, 2005) κατέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας την μεγάλη ευχέρειά της, όχι μόνο την εκτελεστική αλλά και την ερμηνευτική, τουτέστιν, την πολύ σημαντική αντιληπτική  ικανότητα  να εισπράττει και να μεθερμηνεύει το μέγιστο από το πνεύμα του έργου πέραν της γραπτής σημειολογίας του .

Μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο άνω μια εξαιρετική εκτέλεση του πολύ γνωστού κονσέρτου για όμποε του Benedetto Marcello (εδώ παρατίθεται το τρίτο movement: allegro) σε μεταγραφή για τρομπέττα με την  Alison Balsom να συνοδεύεται από την Orchestra of St.Luke's , ενώ στο βίντεο που  παρατίθεται κάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ημιχιουμοριστικό trailer που έχει να κάνει τόσο με την γενικώτερη κοινωνική ζωή της Βρεττανής καλλιτέχνιδος όσο και με την αντίληψη που υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις ορχήστρες να ανανεώνονται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό με νεώτερους σε ηλικία ανθρώπους σε αντίθεση με άλλες εποχές.

LA GALERIE DES GLACES

Από το πρωί πλήθη κόσμου συνέρεαν

Απ' όλες τις περιόδους και εποχές της 

Ιστορίας 

στα ανάκτορα του

Μυστικού Βασιλιά Ήλιου του οποίου
Το πρόσωπο δεν είχε δει κανείς ποτέ

Μα ούτε τ' όνομά του εγνώριζαν· όμως
Πρόκειται για τον Βασιλιά, βεβαίωναν

Ξαναμμένοι τους δημοσιογράφους που
Είχαν φτάσει έξω από το παλάτι για να

Καλύψουν την προσέλευση του κόσμου·
Η σάλα της υποδοχής και της ακρόασης,

Υποσημαίναν με νόημα που ωστόσο τους
Διέφευγε με την πλέον ακριβή έννοιά του, 

είναι

Γεμάτη από καθρέπτες - για τους επαίτες,
Έτσι μας είπανε, και σίγουρα θα έχει έναν

Σοβαρό λόγο για κάτι τέτοιο· όμως εμείς,
Ελπίζουμε πως αν μη τι άλλο το ίδιον θα

Φανούμε σε όλους τους καθρέπτες και όχι
Άλλοι, συνεπώς δεν θα 'χε λόγο ο Βασιλιάς

Να πιστέψει έστω για μια στιγμή πως εμείς
Δεν είμαστε εμείς, και επομένως μάλλον τα

Αιτήματά μας με ευνοϊκό αυτί θα ακούσει,
Προσερχόμαστε με καθαρή καρδιά, λέγαν

Σχεδόν θριαμβευτικά, αγωνιστήκαμ' εμείς
Στη ζωή μας για να φτάσουμε ως εδώ που

Φτάσαμε, συμπληρώνανε με πιο παράξενο
Τόνο τείνοντας την άδεια παλάμη ενώπιον

Της πολυτελούς προσόψεως του παλατιού,
Εμάς που μας βλέπετε, συνεχίζαν απτόητοι

Μπροστά στους δημοσιογράφους, θα μας
Μάθετε τώρα μια και καλή, γιατί ως τώρα

Μόνο απ' την ανάποδη μας γνωρίζετε, όπως
Τα είδωλα των ματιών, αλλά και όπως εμείς 

Τα είδωλα των επιθυμιών μας, όμως σας λέμε 
Αλήθεια, πως έχει δύναμη ο λαός, κατέληξαν,

Και για μια στιγμή κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
Αφηρημένοι· ζήτω εμείς κάτω εσείς, είπανε 

Δειλά δειλά οι μεν στους δε, όμως δεν δώσανε
Περαιτέρω συνέχεια και κινήσαν όλοι μαζί να

Μπούνε μεμιάς μέσα στο παλάτι 

από την είσοδο·

Οι κύριοι, παρακαλώ, να περιμένουν, δεν είναι
Η ώρα ακόμη, ακούστηκε μέσα από το κτίριο, 

Μα περιμένουμε πολύ, του απάντησαν, τι κάνει
Τόση ώρα ο βασιλιάς, πείτε του ότι έχουμε' λθει,

αντέτειναν με πειστικό εκνευρισμό,

Ο βασιλιάς δεν είναι στο παλάτι αυτήν τη στιγμή,
Τους ανταπάντησε η ψυχρή φωνή, θα έλθει μετά·

Πότε μετά δηλαδή;

τι εννοείτε μετά; - πόσο μετά;

Όμως δεν έλαβαν άλλη απάντηση και απεφάσισαν
Πως έπρεπε να περιμένουνε όσο και αν χρειαζόταν·

Μπορούμε να κάτσουμε τουλάχιστον; ρωτήσαν

Αλλά δεν πήραν απάντηση ούτε σε αυτό και έτσι
Πήρανε την πρωτοβουλία να καθήσουν καταγής

Και οκλαδόν 

κοιτώντας με νευρική στοχαστικότητα

προς το σιωπηλό έδαφος·

Πέρασαν έκτοτε μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα· 
Τα πλήθη ενέμειναν να αναμένουν υπομονετικά

Έξω από το παλάτι, και η φήμη που διαδόθηκε 
Κάποια στιγμή πως ο βασιλιάς ήταν μέσα αλλά

Απλά βαριόταν να τους δεχθεί, δεν αποδείχθηκε
Έως σήμερα, τουλάχιστον με πλήρη βεβαιότητα·

Υπήρχε πάντως κατά τις πιο αφέγγαρες νύχτες
Κάτι σαν ισχυρή λάμψη ανάκλασης να έρχεται 

Μέσ' από το παλάτι, και οι πιο καλλιεργημένοι 
Απ' το πλήθος συμπέραναν πως αυτή η λάμψη 

Δεν μπορούσε παρά να οφείλεται στις ακτίνες
Του Μυστικού Βασιλιά Ήλιου ενώ ανεκλώντο

στους καθρέπτες·

Έκτοτε την λαϊκή σύναξη πέριξ των ανακτόρων
Οι αστρονόμοι την καλέσανε "νύχτα" ή"ύπαρξη"

και το

φως εντός των ανακτόρων

"ο σκοπός της ύπαρξης",

Χωρίς ωστόσο να σημαίνει για αυτό ότι οι ίδιοι
Ήταν διατεθειμένοι να δώσουνε περισσότερες 

διευκρινίσεις  

Περί του υπαρκτού, ή, εν πάση περιπτώσει, 
Κατά το δυνατόν προσπελάσιμου αυτού του 

σκοπού·

Πάντως κάτι βλέπουμε εκεί μέσα, 'λεγαν με
Μη αυτοϊκανοποιημένη αυτάρκεια αρκετοί,

Επομένως, κάτι ίσως δικαιώσει κάποιαν στιγμή
Τη μακραίωνη καθιστικότατη διαμαρτυρία μας, 

Ξαναλέγαν σηκώνοντας για λίγο το κεφάλι 
Για να κοιτάξουνε αμέσως πάλι καθισμένοι 

οκλαδόν 

το έδαφος της Γαίας,

Το οποίο βέβαια όπως πάντα στη θέση του
Πιθανολογείτο με κάποια ανήσυχη ηρεμία

από τους πλείστους, 

Πως δεν θα 'χε λόγο να μην συνεχίσει να
Προσφέρει, γιατί όχι, ίσως και για πάντα

ακόμα,

μια κάποια, όποια, θέση στον καθένα·

LAURENT DE LA HYRE - JEAN-HENRI D'ANGLEBERT

Η "Αλληγορική Μορφή της Γραμματικής" (1650) του εκλεκτού Γάλλου ζωγράφου της πιο πρώιμης baroque περιόδου, Laurent de la Hyre (1606-1656), είναι αρκετά προφανής:  

η δύναμη μιας γλώσσας που δομείται σε ορθολογική βάση συμβολίζεται εδώ από μια νέα γυναίκα που ποτίζει τα λουλούδια (ιδέες) για να ανθίσουν. Στον δε βραχίονά της περιτυλίσσεται η διαπίστωση-προσταγή: 

"VOX LITTERATA ET ARTICVLATA DEBITO MODO PRONVNCIATA".

Αν θα μπορούσα να φανταστώ το ηχητικό ανάλογο αυτού του πίνακα στην ίδια περίπου εποχή (και με την μουσική γλώσσα πλέον να κάνει τις ιδέες να ανθίζουν), τότε αυτό δεν θα ήταν άλλο παρά τα έργα για τσέμπαλο του μεγάλου Γάλλου baroque συνθέτη και κλαβεσενίστα Jean-Henri d' Anglebert (1629-1691).

Το όλο σχετικό έργο του περιλαμβάνει τέσσερεις σουίτες για τσέμπαλο κάτω από τον τίτλο "Pièces de clavecin"  και μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο στα δυο βίντεο κατωτέρω, σε εξαιρετική εκτέλεση από τον Christophe Rousset .